sparkle
| sparkle | |
| gen. | błyskotliwość; błyszczeć; błyszczeć się; iskrzyć się; jarzyć się; ognik |
noun | verb | to phrases
| |||
| błyskotliwość f; błyszczeć oczy; błyszczeć się; iskrzyć się; jarzyć się odbitym światłem, staw; ognik blask oczu | |||
| |||
| mienić się; skrzyć się | |||
|
sparkle : 1 phrase in 1 subject |
| General | 1 |