 |
Morphology analysis
dysydent (3) | Noun, masculine
| 1 | dysydent | mianownik, liczba pojedyncza | nominative case, singular |
| 2 | dysydentach | dopełniacz, liczba pojedyncza | genitive case, singular |
| 3 | dysydentami | celownik, liczba pojedyncza | dative case, singular |
| 4 | dysydentom | biernik, liczba pojedyncza | accusative case, singular |
| 5 | dysydencie | biernik, liczba pojedyncza | accusative case, singular |
| 6 | dysydenta | narzędnik, liczba pojedyncza | instrumental case, singular |
| 7 | dysydentem | miejscownik, liczba pojedyncza | prepositional case, singular |
| 8 | dysydentowi | wołacz, liczba pojedyncza | vocative case, singular |
| 9 | dysydentów | mianownik, liczba mnoga | nominative case, plural |
| 10 | dysydenci | dopełniacz, liczba mnoga | genitive case, plural |
| 11 | dysydenty | celownik, liczba mnoga | dative case, plural |