DictionaryForumContacts

Morphology analysis
burczenie (1) | Noun
burczenie mianownik, liczba pojedyncza nominative case, singular
burczenia dopełniacz, liczba pojedyncza genitive case, singular
burczeniem celownik, liczba pojedyncza dative case, singular
burczeniu biernik, liczba pojedyncza accusative case, singular
burczeniach biernik, liczba pojedyncza accusative case, singular
burczeniami narzędnik, liczba pojedyncza instrumental case, singular
burczeniom miejscownik, liczba pojedyncza prepositional case, singular
burczeń wołacz, liczba pojedyncza vocative case, singular